…..zet eerst zelf uw zuurstofmasker op!

Het blijft iets ingewikkelds; goed voor je kinderen zorgen en tegelijkertijd goed voor jezelf zorgen! Of misschien wel in het algemeen: goed voor jezelf zorgen. Ik hoor er heel veel vrouwen over, en zeker nu ik hier in het buitenland aan het settelen ben. Veel vrouwen om mij heen herkennen het. Als de kinderen veel zorg nodig hebben, hebben vrouwen de neiging om eerst voor de kinderen te zorgen en dan pas voor zichzelf. En ik ken ook mannen, zij het wat minder in aantal, die deze eigenschap hebben.

Reist u met kinderen…
Wie eens in een vliegtuig is gestapt, weet dat de vliegmaatschappij daarover duidelijke instructies geeft: bij calamiteiten eerst je eigen zuurstofmasker op zetten en dan pas je kinderen helpen. En dat is niet voor niks. Ik hoef het niet uit te spellen maar doe het toch: als je zelf geen lucht meer krijgt, ben je niet in staat je kinderen een zuurstofmasker om te doen! En ze kunnen het wellicht niet zelf. Dus dan leggen moeder én kids het loodje. Mee eens? Mooi! Dan hebben we het rationele deel gehad.

Ratio, emotie en de praktijk
Het is onze emotie of misschien wel ons instinct dat ons de verkeerde kant uit stuurt. De meeste mannen die dit lezen zullen instemmend knikken. Vrouwen en hun emoties…Maar beste allemaal; ook de praktijk vraagt soms iets anders. In mijn geval: als je kinderen uit hun vertrouwde omgeving haalt en in een vreemd land, zonder vrienden, op een nieuwe school, waar men een andere taal spreekt, plant….tja, dan hebben ze heel veel extra zorg en aandacht nodig. En uitbesteden kan vaak technisch gezien, maar niet altijd! En inderdaad, emotioneel gezien is dat lastiger. Juist in die momenten hebben kinderen meer behoefte aan jou/jullie als ouder(s) dan normaal. Het is niet anders dan dat je de tijd op een dag maar één keer kunt besteden. Iets schiet er dus bij in. Dat begint hier in huis meestal bij mijn ontbijt of lunch. Sporadisch. Het wordt echter serieuzer als het meer dan dat is, en vaker.

Geven en nemen
Ieder mens is anders en heeft zijn eigen balans van geven en nemen. Dat is sterk verbonden met de persoonlijke energiebalans. Wie verbruikt, moet opladen. Als die balans verstoord is, gaat er iets niet goed. Als je alleen maar neemt, zal je omgeving protesteren. Als je te veel geeft, zal je lijf en je geest protesteren. Je wordt moe en vermoeider, slapen helpt niet meer afdoende. Je bent niet meer vrolijk en zelf een beetje down misschien. Alles is je teveel. Dan is het tijd om in actie te komen.

Stijle ‘leercurves’
Met een goede vriendin sprak ik, in de tijd dat we net werkten, vaak over onze leercurves. Tijdens tijden van stijle leercurves, hadden we veel te bespreken en heel veel lol in het analyseren van de lessen die we leerden. Het is een tijdje stil geweest op het gebied van de leercurves. Doordat we zo druk bezig waren ons hoofd boven water te houden in de combinatie van werk en gezin. Niet dat we niks leerden, nee, we deden niks anders. Alleen, we hadden geen tijd om het te bespreken. En dat hadden we wel nodig. Want het mooie van erover praten, is dat je jezelf bewust maakt van wat je leert. En dat je het dus een volgende keer kunt toepassen. Die tijd hebben we gehad. Want nu is het weer tijd om erover te praten, ervan te leren, en het te delen!

Een stukje van mijn leercurve
Er zijn een aantal lessen die ik in de loop der jaren geleerd heb, als ik in de situatie ben dat ik (even)niet goed genoeg voor mezelf zorg:

Zorg dat je je bewust bent van wat er gebeurt.
Laat het niet gewoon gebeuren. Analyseer het! Ik ken inmiddels mijn signalen en kom dus makkelijker in actie.

Benoem welke dingen jouw energie uitputten en welke dingen jou energie geven.
Dit is ‘tricky’ want als jij en je energiehuishouding in balans zijn, kan dat heel anders zijn dan als jouw energiebalans verstoord is. Let wel: ik vind het heerlijk om tijd met de kinderen te besteden en te zorgen dat het huis gezellig is. Dit verandert compleet als dit echter mijn enige dagtaak is, het enige waar ik tijd aan besteed, en ik daarbij bijvoorbeeld heel veel auto moet rijden over de snelweg. Dus ga na welke combinaties van activiteiten voor jou een positieve energie opleveren!

Breng structuur in je dag.
Als je weinig energie en/of tijd hebt, word je al gauw gelaten of reactief. Draai dat om: zorg dat je pro-actief wordt. Maak een planning. Kies de activiteiten bewust. Zorg ervoor dat jij tijd creëert om weer op te laden!

Durf om hulp te vragen en aan te geven dat je het even zwaar hebt!
Doe het niet allemaal zelf! We willen graag het idee hoog houden dat we het allemaal aankunnen. Dus houden we het lekker voor onszelf als het niet goed gaat. Juist het uitspreken dat je er even niet uitkomt, brengt een hele andere dynamiek. Er zijn namelijk veel mensen die het herkennen en zomaar een goede tip hebben. Of een ontnuchterende relativering. En tenslotte zijn er mensen die je heel graag helpen. Je echtgenoot of partner bijvoorbeeld! 🙂

Kom in actie.
Zorg dat er iets verandert in de dagelijkse dynamiek. Vanzelf of met meer slaap kom je er niet.

Dus: zet eerst zelf uw zuurstofmasker op, en iedereen is blij(er)!

Advertentie

Bekende en sterke vrouwen uit de geschiedenis

Tijdens mijn onderzoek hier vanaf mijn bureau in Kuala Lumpur stuit ik op veel leuke en interessante informatie. Hier is er ook zo een. We hebben allemaal van ze gehoord maar Plazilla.com geeft een overzichtje met een klein stukje informatie. Leuk om met jullie te delen. Veel leesplezier en leesinspiratie!

1. De maagd Maria
Zeker in de religieuze wereld neemt zij een grote plek in. Ze is hierbij het toonbeeld van ingetogenheid, toewijding en geloof. In de Rooms katholieke kerk is zij naast Jezus en de paus de belangrijkste figuur. En of men er waarde aan hecht of niet, ze is overal ter wereld bekend, ook al leefde ze meer dan 2000 jaar geleden.

2. Jeanne d’Arc
Alhoewel haar slechts een kort leven beschoren was, leefde ze de gegeven tijd zeer intens en snel. Op 17-jarige leeftijd en vermomd als man, werd ze de aanvoerster van het Franse leger. Nog maar een jaar later had ze zich bewezen als goede strateeg en nog betere strijder van het Franse leger. Talrijke overwinningen op het Engelse leger stonden op de naam van deze jonge vrouw. Geboren uit ouders die redelijk welgestelde boeren waren op het platteland van Orléans, beweerde ze haar overwinningen aan God te danken te hebben. Op de zeer jonge leeftijd van 19 jaar werd ze echter levend verbrand wegens ketterij. Pas 25 jaar later erkende men haar als onschuldig en kreeg ze het predicaat: “onschuldig.” In de hedendaagse Franse politiek claimt de rechts-nationalistische partij Front National Jeanne d’Arc als beschermster van het land tegen vreemde invloeden. Hun embleem van een driekleurige vlam verwijst naar haar martelaarschap. De partij gebruikt Jeannes beeltenis in partijpublicaties en organiseert manifestaties bij haar standbeelden.

3. Catharina de Medici
Een controversiële vrouw waarover de meningen nogal uiteenlopend zijn: de een roemt haar, de ander vindt haar de slechtheid zelve. Catherine was een meester in de politiek, diplomatie en intriges, waardoor ze zichzelf haast overtrof. Alhoewel nabij de troon, heeft ze nooit zelf op de troon gezeten. Ze regeerde via haar zonen die te zwak waren om tegenstand te bieden aan hun alles overheersende moeder, met als gevolg dat de zonen van Catherine niets anders dan marionetten waren in haar handen. Ze beraamde in de Bartholomeüsnacht een ware massamoord onder de aanwezige protestanten die te gast waren op haar dochters huwelijk. Door haar strijdvaardigheid tegen niet katholieken waarbij ze daadwerkelijk over lijken ging en haar nauwe contact met een astroloog hebben ervoor gezorgd dat de meningen over haar zo uiteenlopend zijn. Velen zijn echter de mening toegedaan dat zij niet anders kon handelen, gezien de tijd en omstandigheden waaronder deze vrouw moest leven.

4. Cleopatra
De beeldschone koningin van Egypte is één van de bekendste vrouwen uit de geschiedenis. Haar bekendheid reikt tot in alle uithoeken van de wereld. Haar leven is rijkelijk gedocumenteerd, zowel haar prestaties als ook haar falen zijn alom bekend. Het verhaal van Cleopatra heeft vele schrijvers en artiesten door de eeuwen heen gefascineerd. Ongetwijfeld lag veel van haar aantrekkingskracht in haar legende als een grote verleidster die in staat was om de twee machtigste mannen van haar tijd (Caesar, met wie zij een buitenechtelijke relatie onderhield en Antonius, waarmee ze later een huwelijk aanging) aan zich te binden.

5. Koningin Elizabeth I
Als dochter van Hendrik VIII en Anne Boleyn (die feitelijk ook een plekje verdiend in deze lijst) werd ze vooral bekend door haar leven als een ‘alleenstaande’. In een tijd waarin men geacht werd te trouwen en voor nakomelingen te zorgen, koos Elizabeth I voor een ‘maagdelijk’ en alleenstaand leven. Ondanks deze controverse wordt zij omschreven als één van de belangrijkste regeerders in de Engelse geschiedenis. Tijdens haar regeerperiode werd het Engelse nationale bewustzijn versterkt, waarbij de Engelse katholieken in een tweederangs positie werden gedrongen als potentiële landverraders. Tot op de dag van vandaag werkt dit door: het Engelse staatshoofd mag niet katholiek zijn, noch met een katholiek(e) trouwen. Ondanks de vele controverses rondom haar (door de moord op haar eigen nicht, de Schotse koningin Mary) is men het er algemeen over eens dat onder haar macht Engeland opbloeide.

6. Marie Curie
Een vrouw die ver op haar tijd vooruit was: geboren in 1867 in Polen was zij een genie op het gebied van natuur – en scheikunde. Ze was niet alleen de eerste vrouw die de Nobelprijs ontving, maar is tevens de enige vrouw die deze prijs twee maal in ontvangst mocht nemen. Ze was een heuse pionier op het gebied van radioactiviteit en ontdekker van polonium en radium. Hiermee was ze de grondlegger voor de hedendaagse geneeskunde vooral op het gebied van bestraling tegen kanker. Helaas overleed zij zelf op 66-jarige leeftijd aan de gevolgen van leukemie, waarschijnlijk voortvloeiend uit haar voortdurende blootstelling aan hogere doses radioactieve straling.

7. Moeder Theresa
Een heel andere vrouw was Moeder Theresa die haar leven gewijd heeft aan de zorg voor de armen en de kanslozen. Moeder Theresa was een non die al op jonge leeftijd als missionaris aan de slag wilde gaan. Ze verliet haar ouderlijk huis om een liefdadigheidsinstelling in Calcutta (India) te openen en keerde niet meer terug. Haar werk in India, maar ook in vele andere landen is van onschatbare waarde gebleken: ze opende ziekenhuizen, weeshuizen, verzorgingshuizen en veel andere faciliteiten ten behoeve van de armen en kanslozen. Wat ooit begon als een werk van 13 nonnen is inmiddels uitgegroeid tot een netwerk van ruim 4000 nonnen die het werk van moeder Theresa, onder de armen, voortzetten. Echter zijn er ook minder goede kanten aan haar werken geweest: zo zag zij geen heil in het toedienen van pijnstillers, aangezien dit een manier was om dichter bij God te komen.

8. Marie Antoinette
Alhoewel zeer bekend is ook Marie Antoinette een zeer dubieuze vrouw geweest. De persoonlijkheid van Marie Antoinette is een veelbesproken onderwerp. Er zijn schrijvers die in haar karakter de oorzaak van de val van de Franse monarchie zoeken. In haar eigen tijd werd zij op grote schaal bekritiseerd en belasterd. Voor anderen gold en geldt ze als een heilige en martelares. Haar hang naar luxe was wellicht de oorzaak van het uitbreken van de Franse revolutie. Hoewel zij geen enkele interesse toonde in politiek, zij zich niet verdiepte in lezen, maar veeleer om pleziertjes gaf, bemoeide zij zich constant met de troon (haar man Lodewijk XVI zat op de troon). Haar bekendheid heeft ze echter vooral te danken aan haar executie tijdens de Franse revolutie. Een daad waar menigeen blij om was.

9. Indira Gandhi
Een zeer bijzondere vrouw die in dit rijtje absoluut niet mag ontbreken. Ze was de eerste vrouwelijke minister president van India, gedurende 15 jaar. Een grote verdienste voor een vrouw. Door haar vele werken en inzet werd de Indiase levensstandaard omhooggetrokken. Ook de voedselproductie ging omhoog en tegelijkertijd werd het analfabetisme onder haar bewind aangepakt. Helaas werd zij door haar eigen schildwachten vermoord.

10. Mata Hari
Een zeer bekende en markante vrouw uit de geschiedenis. Een Nederlandse vrouw die een zeer immoreel en extravagant leven als exotische danseres en prostitué leidde. Tijdens WO I werd ze ervan verdacht als spionne werkzaam te zijn voor zowel de Fransen als de Duitsers. Ondanks alle tegenwerpingen van haar kant werd ze niet geloofd en uiteindelijk in 1917 gefusilleerd. Dankzij deze executie begon zij echter steeds meer bekendheid te krijgen. Tot op heden is men er niet achter gekomen of ze nu werkelijk een spionne was of niet.

Fijne dag van de vrouw aan alle vrouwen

Over vrouwen en barcodes

Vrouwen
Al twee maanden woon ik alweer in Kuala Lumpur. Wat heb ik in die korte tijd al veel verschillende vrouwen gezien en ontmoet! Zonder te willen stigmatiseren noem ik een aantal categorieën: Maleisische vrouwen, Chinese vrouwen, Indiase vrouwen, Britse vrouwen, Nederlandse vrouwen, expat vrouwen, locale vrouwen, islamitische vrouwen, (gescheiden) Filippijnse vrouwen, werkende vrouwen, werkzoekende vrouwen, niet werkende vrouwen, topvrouwen in bedrijfsleven en onderwijs, vrouwen in burka…Het zijn allemaal vrouwen en wat zijn ze ook verschillend! Wat beweegt hen? Waarom doen ze wat ze doen? Wat zijn hun ambities? En wat zijn hun teleurstellingen? Combineren zij werk en gezin? Hoe dan? Met betrekking tot dit onderwerp draaien mijn hersenen, naast al het geregel en uitvinden van al het nieuws, op volle toeren.

Geen oordeel
We verschillen allemaal in hoe we in het leven staan; onafhankelijk, afhankelijk, vrij of niet vrij, moeder of niet moeder, en veel meer. Ik probeer alles wat ik zie zonder oordeel te observeren, puur uit nieuwsgierigheid. En dat is soms moeilijk! Met name als je in een hotel logeert waar je een van de weinigen bent die niet in burka rondloopt. Dat is een bizarre ervaring.

Net een Albert Heijn kassa
Heb jij niet ook de neiging om alles maar ook vooral mensen te scannen en aan je eigen kaders af te meten? Ik weet het niet zeker maar volgens mij is dat gewoon hoe je brein werkt. Je gevoel spreekt direct, zij het door middel van vage signalen. Tegelijkertijd gaat je brein op basis van een aantal kenmerken, als een kassa bij de Albert Heijn, scannen welk product uit welke categorie je voor je hebt en welke prijs (lees: eindoordeel) erbij hoort. En je brein heeft door de jaren heen categorieën gemaakt op basis van jouw ervaringen. Dat is goed, want het geeft je bijvoorbeeld ook een signaal over wie je kunt vertrouwen en wie niet. Of in ieder geval wanneer je op je hoede moet zijn. En met de één klikt het nou eenmaal beter dan met de ander. Heel handig. Maar je kunt je vergissen, als je niet goed observeert en te snel over gaat naar het ‘categoriseren’, als je sinalen verkeerd interpreteert, al je te snel denkt dat je het al weet.

Barcodes voor mensen
Gelukkig hebben mensen geen barcode. Gelukkig werkt het niet zo. Door de jaren heen heb ik geleerd dat hoe opener en oprechter je mensen benadert, hoe prettiger je leeft. Als jij in staat bent dat automatisme van het scannen naar de jouw bekende hokjes even op de achtergrond te houden, gebeuren er op zijn minst twee mooie dingen. Ten eerste krijg je meer informatie en geef jij ook meer informatie. Simpelweg omdat je alles meer open benadert. Je luistert beter! Dus kun je ook beter bepalen wat je gemeenschappelijk hebt, wat je van elkaar kunt leren en of er een klik is. Bovendien geef je jouw brein de kans om iets nieuws te registreren en te leren, om dingen anders te zien. Misschien maakt je brein meer hokjes aan. Prima. In ieder geval is er meer plek voor meer nuance, een ander perspectief, meer begrip, meer ruimte voor diversiteit.

En wat je geeft…
Met die openheid wil ik hier al het nieuws benaderen. En ik merk nu al, dat is een heel ontspannende manier om in een nieuwe stad en gemeenschap te aarden. En wat je geeft, krijg je meestal ook terug!

En ik ga het gewoon doen!

Sollicitatiecoaching
Ik ga het nu doen, gewoon omdat ik het zelf zo leuk vind: sollicitatiecoaching! WerkmetjeGezin gaat jou als vrouwlijke professional helpen bij het benoemen van jouw persoonlijke essenties, het opstellen van jouw persoonlijk profiel (inclusief Q4 stijlprofiel), maakt dat jij netwerken op jouw manier leuk gaat vinden en dat jij de baan kiest die bij jou past. En dan kiezen ze voor jou! Natuurlijk helpen we ook bij het schrijven van brieven of andere creatieve vormen van reageren op een vacature.

Vrienden en kennissen
Ik doe het al veel langer, in mijn vrienden en kennissenkring. Gewoon als vriendendienst. Zojuist vroeg me weer iemand om hulp. Ik merk dat ik het heel graag doe en er zelf veel energie van krijg. Ik ga het niet meer tussendoor doen en en niet meer alleen voor vrienden en kennissen, maar gewoon voor het echie. Ik kan dit gewoon echt goed. Mijn vrienden komen niet voor niks steeds naar mij terug.

Ook straks vanuit Kuala Lumpur
Het mooie is dat ik het online kan doen en dus vanuit Kuala Lumpur straks. Face tot face gesprekken via skype of facetime, we kunnen gebruik maken van social media of ouderwets via email en het gedragsprofiel neem ik online af.

Van het een komt het ander
Ook in Maleisie wil ik de vrouwelijke professionals gaan helpen. Ik wil ook daar het verschil maken voor de werkende vrouwen en mijn ervaring op dit gebied met hen te delen. De overtuiging dat ik WerkmetjeGezin voort wil zetten in Maleisie wordt steeds sterker. En ik wil meer; ik wil het uitbouwen. En nu is vandaag, toen ik zat te brainstormen over de nieuwe dienst van sollicitatiecoaching, ineens een nieuwe droom ontstaan.

Visioen
Ik was vandaag in een van de leukste winkels in ons dorp. Het is een winkel met de leukste kadootjes voor anderen en jezelf en het is ook gewoon een fijne plek om te zijn. En steeds als ik er ben heb ik wel een fijn gesprek. En vaak als ik er weg loop heb ik meer energie en een goed idee. Ineens kreeg ik een visioen; hoe gaaf zou het zijn als ik in Kuala Lumpur een WerkmetjeGezin locatie zou openen.

Een nieuwe droom
Een plek voor vrouwelijke professionals en hun werkgevers. Een fysieke plek waar de vrouwen komen voor inspiratie, voor een fijn gesprek, voor onze diensten, voor lange termijn begeleiding en voor korte termijn begeleiding. Een plek waar werkgevers komen om te overleggen, advies in te winnen, of op een rustige plek een gesprek te hebben met een werknemer, voor onze diensten, voor lange termijn begeleiding en voor korte termijnbegeleiding. Het visoen is een nieuwe droom geworden. Bij deze!

Ik houd jullie op de hoogte!

WerkmetjeGezin voor gevorderden

Sinds wij terug zijn van onze kleine ‘sabbatical’ in Australië is er veel gebeurd. We zijn inmiddels zo’n vier maanden terug. Je zult wel denken dat we inmiddels weer helemaal terug in het ‘gewone’ leven zijn. Niets is minder waar.

Het gewone leven
Eén week nadat wij weer aan het werk gingen, vroegen ze mijn man of hij niet voor zijn werk naar Maleisië wilde. Hij vertelde het mij over een telefoon. De sprankel in zijn stem verraadde mij meteen wat zijn eerste reactie was. En mijn eerste reactie? Uhhh, Maleisië? Azië? Zo snel mogelijk? We hadden toch gesproken over een paar jaar Australië…over een jaar of twee? En toch voelde ik ook enthousiasme. Ik moest het laten bezinken. Alles op zijn kop.

Ankers
Het is zo dat ik heel erg in voor het avontuur ben. Het ontdekken van buitenlandse culturen en landen is voor mij een van de mooiste dingen in het leven. En toch ging ik ‘in de ankers’. Mijn reactie was voornamelijk gericht op mij en mijn werk: “En ik dan?” Stel dat we dat gingen doen. Wat ging ik dan daar doen? En moest ik, nu ik het zo naar mijn zin had met mijn werk, hier dan alles loslaten? In wat voor een wereld kwam ik daar dan terecht? Een expat wereld? Hoe ziet die er uit? Werd ik dan de ‘vrouw-van’? En hoe zat het dan met mijn (financiële) zelfstandigheid? En moest ik dan mijn leven met al die fijne mensen loslaten?

Loslaten
Mijn reactie was er een van vastgrijpen aan wat ik had. Bovendien deed ik zomaar een paar niet- gefundeerde aannames. We hadden net zo’n fijne, en soms nog een beetje wankele, balans gevonden waarbij werk en gezin op een prettige manier geïntegreerd waren. De kinderen genoten daar zichtbaar van. Ik was zo lekker bezig met mijn werk en was echt aan het verzilveren waar ik de afgelopen drie jaar zo hard voor gewerkt had. Mijn initiatieven met WerkmetjeGezin stonden in de startblokken en de eerste vruchten begonnen zich al af te werpen. Dat zou ik daar niet meer voorelkaar krijgen.

Kijken, denken, plannetje maken, doen!
In Australië hadden we een stokpaardje. Als onze kinderen onbezonnen acties deden zeiden we: “Kijken…denken…plannetje maken…doen! In die volgorde en niet meteen doen.” Nadat ik her en der over het nieuws van Maleisië had gesproken, bedacht ik dat ik dit riedeltje zelf niet toepaste. Ik heb niet voor niets ooit voor een studie internationale economie gekozen en in het buitenland stages gelopen. Dit is wat ik/we altijd al wilden! Ik moest meer in mogelijkheden denken. Dus nadat Jacques al een week in Kuala Lumpur was geweest, zijn we er samen naartoe gegaan. Ik heb mijn ogen uitgekeken.

Op missie
We zijn een week samen in Kuala Lumpur geweest. Ik ging op een missie. Uiteraard wilde ik ervaren hoe de stad Kuala Lumpur was. Ik wilde zelf zien en voelen hoe we er zouden kunnen wonen, scholen voor de kinderen bekijken, praten met mensen die er woonden en sfeer proeven. Ik had behoorlijk wat afspraken voor ons gemaakt met mensen die ik via mijn netwerk had kunnen benaderen.

Eigenlijk weet ik dat wij als gezin, vooropgesteld dat iedereen gezond is natuurlijk, het overal kunnen redden. We kunnen het redden zolang wij als ouders samen lekker in ons vel zitten. En daar was mijn missie op gericht. Mijn man ging een hele gave uitdaging tegemoet, is gek op tropisch weer, en zou ons bij zich hebben. Maar ik moest daar ook lekker in mijn vel zitten. Wat zou ik daar nodig hebben?

Ik wil mij professioneel blijven ontwikkelen en groeien. Dus ik zou daar willen werken. Een financiële drijfveer is daarbij niet onbelangrijk en toch van ondergeschikt belang aan de professionele ontwikkeling. Zo lang ik mij professioneel blijf ontwikkelen, kan ik op elk moment weer financiële onafhankelijkheid bereiken. Bovendien is werk voor mij een manier om samen met anderen mijn behoefte aan creativiteit, ontwikkeling, ondernemerschap en resultaatgerichtheid in de praktijk te brengen.

Wow
Ik geloof dat ik na twee dagen Kuala Lumpur om was. Wat een geweldige energie en sfeer! Wat me het meest opviel was de economische ‘vibe’ en hoe multi-cultureel de samenleving is. Bovendien had ik het geluk om er in de week van internationale vrouwendag te zijn. Daardoor kon ik in de kranten lezen over het onderwerp vrouw en werk.

Ik zag dat er veel vrouwen opgeleid zijn en (voornamelijk full-time) werken. Deze vrouwen kampen, net als velen hier, met de moeilijkheid van doordringen naar de top en het combineren van zorg (niet alleen voor hun kinderen trouwens) en werk. De overheid heeft een target van 30% vrouwen in de top in 2016 en is een ‘management development’ programma gestart voor deze vrouwen. Een programma met zowel inhoudelijke en vaardigheidstrainingen en met persoonlijke coaching. Er is bijvoorbeeld ook een ‘Malaysian Working Mom Forum’. Ik mocht zelfs een activiteit meemaken, georganiseerd, in het kader van Internationale Vrouwendag, voor de vrouwen van het bedrijf van mijn man. Alsof het zo moest zijn. Ik zou me hier prima gaan vermaken!

WerkmetjeGezin voor gevorderden
Dat ontdekt hebbende, wist ik waarom ik naar Maleisië wilde gaan. Ik wist ook dat ik me daar zakelijk nuttig zou kunnen maken. En toch zou het vast niet makkelijk worden.

De kinderen zullen extra aandacht nodig hebben de eerste maanden en het werk van mijn man zal veel vragen. Ik zal dus wel heel goed moeten opletten dat ik ook genoeg ruimte voor mezelf zou creëren. Ik heb, als vele moeders, toch de neiging om mezelf dan op de laatste plaats te laten komen. Maar dan gaan we het niet redden. Ik heb hier thuis ook nooit de makkelijkste weg gekozen. En toch, als het doorgaat, als we naar Maleisië gaan verhuizen, wordt het volgens mij WerkmetjeGezin voor gevorderden!

Verander de situatie, begin bij jezelf

Voetbal
Zo lang ik me kan herinneren heb ik wel ergens strijd om gevoerd. Zo wilde ik lange tijd, in ieder geval vanaf de eerste klas lagere school ik een jongen zijn. Niet echt, denk ik, maar ik gedroeg me wel zo. Ik wilde me meten met jongens; wie het snelste kon fietsen, of zwemmen, wie het hoogst in de boom kon klimmen. Als het op moed of durf aankwam, deed ik een aardige duit in het zakje. Was Vera Pauw er toen maar al geweest. Ik wilde ook op voetbal. Dat vond mijn moeder niks, ik moest het hebben van de voetbalveldjes in de buurt. Ik omringde me dus vooral met jongens. Dat ging een tijd best prima en toch merkte ik dat ik niet altijd voor vol werd aangezien. “Ik deed het best goed…voor een meisje”. Daar begon mijn strijd. Mijn strijd om me te bewijzen, dat ik wel ‘voor vol’ werd aangezien. En dat ik het evengoed kon als zij!

Meetellen
Thuis was ik de jongste van drie zussen. Ik wilde, zoals dat gewoon gaat, ook wat aan tafel te vertellen hebben. Ik wilde dat er ook naar mij geluisterd werd. Ik ging daar mijn best voor doen. Maar ja, ik maakte in die tijd nou eenmaal minder mee dan mijn zussen van 2,5 en 8 jaar ouder. Daar kwam bij dat de één uitblonk op het gebied van sport (ze was Nederlands kampioen turnen en ging naar de sportacademie) en de ander op het gebied van muziek (cum laude afgestudeerd aan het conservatorium). Ik blonk uit op het gebied van lef, ondernemendheid en het aangaan en onderhouden van (intermenselijke) relaties. Dat wist ik in die tijd alleen nog niet en het was, toen zeker, minder tastbaar. Thuis was er dus mijn strijd om ‘mee te tellen’.

Ergens in de brugklas heb ik dat voetbal opgegeven. Hoewel ik veel respect oogstte, werd het verschil te groot. Door het verschil in de fysieke ontwikkeling en door mijn gebrek aan training. Maar ik bleef me meten met mannen. Met tafelvoetballen, met klarinetspelen, bier drinken en later ook in mijn werk. Dat ging lang goed en nog op een leuke manier. Al merkte ik, dat ik in mijn werkomgeving, voornamelijk een mannenwereld met veel grijze haren, extra mijn best ‘moest’ doen om mee te tellen en serieus genomen te worden als jonge vrouw.

Met mijn hoofd tegen de muur
Het veranderde toen ik moeder werd. Sinds ik moeder ben geworden, heb ik de verschillen tussen man en vrouw als groter dan ooit ervaren. Mijn strijd om gelijkwaardigheid werd scherper. Ik moest een paar keer met mijn hoofd tegen een muur lopen. Mijn grenzen ontdekken. Dat hielp. Een beetje. In eerste instantie liet ik de uiterlijke strijd varen. In mijn communicatie probeerde ik milder te zijn. Innerlijk woedde de strijd echter voort, de boosheid en frustratie bleef bestaan. En in het heetst van de strijd kwam dat er toch weer uit.

Inmiddels was strijd ook wel mijn ‘middelname’ geworden. Het was een onderdeel van mijn identiteit geworden. En toch, het had me ook gebracht waar ik nu ben. En kennelijk had ik de strijd daar tot dan toe nodig voor gehad.

Strijd werd kracht
Nu was ik op het punt gekomen dat ik die strijd niet meer wilde voeren, ik had er te veel last van. Steeds zocht ik mensen op met wie ik hier over kon praten. Ze hielpen me mijn gedachten te ordenen, ze waren mijn spiegel, kritische noot en deelden hun eigen ervaring. Samen met de tijd die nodig was om het proces zijn gang te laten gaan waren het uiteindelijk drie vragen die mijn kern raakten: “Kun je het ook vanuit kracht in plaats vanuit strijd?” “Wat brengt de strijd jou?” en de vraag die me het meest raakte was: “Wat wil je jouw kinderen meegeven; strijd of kracht?”

Loslaten
Ik ging beseffen dat ik me vasthield aan de strijd, onnodig. Ik zag het bij mijn kinderen terug: de strijd. Strijd roept altijd verdediging op. Dus discussie en geen dialoog. Discussie verwijdert, dialoog brengt bij elkaar. Ik had het al tig keer gehoord, verteld en ook zelf toegepast. Maar dit was hogere wiskunde. Nu moest ik mezelf echt onder ogen komen. Door de vraag over wat ik mijn kinderen mee wilde geven, werd mijn aller-diepste motivatie geraakt. De kern van mijn motivatie. Ik had het gevoeld en het gevoel verankerd. Ineens vielen alle kwartjes. Het was niet de strijd die me zo ver gebracht had, maar mijn kracht!

Verandering
Bewust van dit alles ging ik me anders gedragen. Zodra ik mijn verbetenheid voelde opkomen, stapte ik er uit. Ik veranderde, en dus veranderde alles! Als er een onderdeel in het geheel wijzigt, moet het geheel zich aanpassen. Dat gebeurde. Stapje voor stapje. Oh, ik val wel eens terug in ‘oud-gedrag’. Maar bewust van de dynamiek en waarom ik het anders wil, hou ik vol.

Het Wauw-gevoel
Ik ben inmiddels een paar maanden verder en het werkt nog steeds. Ik ben rustiger, minder boos en het ontplof minder. Doordat ik de kern van mijn motivatie heb gevonden heb ik steeds weer een ankerpunt om uit de strijd te stappen

Wil je meer weten? Of wil je hulp om jouw thema aan te pakken? Neem gerust contact met ons op.

Terug van een mooie reis

Terug van een mooie reis
Twee weken zijn we nu terug na onze reis door Australië. De reis begon bij onze familie in Brisbane. Vervolgens zijn we, afwisselend langs de kust en stukjes het binnenland in, afgezakt richting Melbourne. Een plan hadden we niet echt. Er stonden twee dingen vast en dat was dat we rond oud en nieuw vrienden zouden ontmoeten in Sydney en ons vliegticket terug naar huis vanuit Melbourne. Zes weken lang geen planning en massa’s moois te ontdekken. Het was voor het eerst dat we zo’n reis met onze kinderen maakten. Ik had geen idee wat me op dat gebied te wachten stond. En de kinderen zelf natuurlijk nog minder.

‘Dat neemt niemand ons meer af’
Wat heeft deze reis ons veel gegeven! Het is te veel om op te noemen: de familieband; de gezinsband; de band tussen broer en zus; de ontspanning; weer weten wat het is om uitgerust te zijn; het ervaren van fysieke ruimte; het avontuur van elke keer weer iets nieuws; het ontdekken van een andere taal (voor de kinderen uiteraard); het omgaan met mensen uit een andere cultuur; het doen van nieuwe ontdekkingen in het algemeen; de context van geschiedenis (want je kunt wel vertellen over waar captain Cook voor het eerst aan land kwam, maar er zelf staan is natuurlijk veel beter). Reizen geeft perspectief.

Het ‘gewone’ leven
Terug in Nederland begint, na een paar daagjes acclimatiseren, dan toch langzaam weer het gewone leven. Wat een geluk dat we nu deze zonnige vorstperiode meemaken. Want wat is Nederland dan mooi! En wat een geluk dat ik er ben als mijn vriendin slecht nieuws te horen krijgt. Want wat is het fijn om dichtbij je vrienden te zijn! En wat een geluk dat ik uitgerust ben om weer alle geplande en ongeplande dingen van ons leven weer fris op te pakken.

Met een andere blik
Na zo’n reis benader ik die ‘gewone’ dingen vanuit een ander perspectief. Met een andere blik bekijk ik mijn leven. Ik vraag me vaker af: “Waarom doe ik dat? En waarom doe ik dat zó?” Ik heb een ander land ervaren, een andere cultuur, en mensen geobserveerd. Ik heb daar voor mij belangrijke dingen uit meegenomen. Daar wil ik iets van vasthouden: bijvoorbeeld het ontspannen zijn en uitgerust zijn. En mooi ook: je medemens echt zien, nieuwsgierig zijn naar die mens en een praatje met hem of haar maken. Wij leven hier gek genoeg dichter op elkaars lip maar we leven meer langs elkaar heen. Het valt me altijd weer op na een verre reis.

Schakelen
In Australië hoefde ik me niet met zoveel bezig te houden. In ieder geval hing het allemaal aan één ‘kapstokje’: de reis met het gezin in Australië. Geen werk en (bijna) geen sociale context eromheen. Hier zijn er weer veel meer kapstokjes: gezin èn werk, vrienden, buren en kennissen, collega’s en klanten, huishouden en –onderhoud, administratie, school, vriendjes, speelafspraken, boterhammentrommels, sporten en zelfs kleding is weer een kapstokje.

Vrouwen worden altijd gecomplimenteerd dat ze met veel dingen tegelijk bezig kunnen zijn. Het is zeker handig als je kunt koken met een kind op je arm en aan de telefoon je collega’s voor de laatste zaken voor dat belangrijke project. Maar het gebeurt dan ook vaak dat het eten net aanbrand, je kind eigenlijk te laat in bed komt en je net toch iets aan je collega vergeet door te geven. Je wordt er zelf onrustig van. Want wat je doet, is steeds weer schakelen. In één seconde haal je de informatie erbij die je bij dit onderwerp paraat denkt te moeten hebben. En na elk schakelmoment moet je weer opnieuw focus aanbrengen. Dus de informatie over het vorige onderwerp weer gauw parkeren.

Vakantieblues
Ik heb géén vakantieblues gehad. Terwijl we in HongKong op ons vliegtuig wachtten, viel het me op dat ik wel weer zin had om naar huis te gaan. Ik heb een fijn leven. Ik hou van mijn familie, van mijn huis, van mijn buurtje, ik heb hele fijne vrienden en ik vind mijn werk ontzettend leuk. Ik had ook nog wel 6 weken in Australië kunnen blijven en ook had ik weer zin om naar mijn leventje in Nederland te gaan. Ik keek nergens tegenop. Of misschien wel één heel ‘piepkleinbeetje’ tegen één dingetje; dat eeuwige schakelen tussen werk en gezin. Maar ik zit lekker in mijn vel en ik ben (nog steeds) uitgerust. En dat scheelt de wereld!

Even tijd voor gezin….

Er is een tijd voor hard werken, en er is een tijd voor ontspanning. Na lang sparen ( tijd en geld) is het nu zover. We maken met het gezin een reis door Australië. Eerst zijn we een week bij familie in Brisbane geweest en nu trekken we langs de oostkust. Wat een ervaring en wat een uniek gevoel. Rust,avontuur, tijd voor elkaar en diepe ontspanning. Het is dus even stil op het werkfront van WerkmetjeGezin. Nu even de volle aandacht voor het gezinsdeel. Straks in het nieuwe jaar weer veel tijd en nieuwe inspiratie voor hoe we met zijn allen de combi beter kunnen maken. En het leuke is dat er nu zo af en toe al berichten binnen komen van geïnteresseerden. Mensen, werkgevers en ook andere spelers op dit gebied, die meer willen horen over WerkmetjeGezin. Fijn om naar uit te kijken! Tot straks allemaal!

Haal eruit wat erin zit!

Werkgevers en werknemers willen toch eruit halen wat erin zit?

De relatie tussen werkgevers en werknemers verandert direct en ingrijpend op het moment, dat zij of hij ‘ouder’ wordt. De impact is in het geval van vrouwelijke werknemers op veel fronten groter dan voor mannelijke werknemers. Hoe dan ook zal de verhouding met de werknemer nooit meer hetzelfde zijn als voorheen.

Het succesvol combineren van werk en gezin hangt in belangrijke mate af van de mogelijkheden, die werkgevers bieden. U zult als werkgever samen een inspanning moeten leveren om ook in deze nieuwe situatie rendement uit uw Human Capital te kunnen halen. U moet dus een specifieke visie ontwikkelen voor deze doelgroep. Als werknemer wilt u ook eruit halen wat erin zit. Ook hier is het verstandig om uw eigen aanpak en visie te bepalen in plaats van het u ‘te laten overkomen’.

WerkmetjeGezin levert de volgende diensten:

• Doelgroepinventarisatie.
Hoe is de situatie binnen uw organisatie? Hoe beleven medewerkers het beleid en wat verwachten zij, dat er gebeurt op het moment als de verandering optreedt?

• Bewustwording voor leidinggevenden, HR medewerkers en beleidsmakers.
Zijn zij in staat om het thema een juiste plek te geven en weten zij wat er gedaan zou kunnen worden?

• Weer-aan-het-werk traject.
Re-integreren na zwangerschapsverlof of ouderschapsverlof. Wat komt er op je af? Waar heb je last van? Waar liggen jouw mogelijkheden? Hoe organiseer je de combinatie, wat moet je regelen? Een praktische begeleiding met vooral aandacht voor het dagelijkse proces.

• WerkmetjeGezin Kompas.
Een persoonlijk ontwikkeltraject voor moeders en vaders, die worstelen met de combinatie van werk en gezin. Praktische thema’s komen aan de orde, zoals het creëren van overzicht, het stellen van prioriteiten, organiseren en plannen, het schakelen tussen de verschillende rollen, in gesprek gaan en blijven over het onderwerp en het maken van goede afspraken. Er is ook aandacht voor de langere termijn. Wij gaan aan de slag met het bepalen van een persoonlijke koers en de daadwerkelijke carrièreplanning.

• Evaluatieabonnement.
Voor werknemers die op de juiste koers willen blijven met terugkerende evaluatiemomenten. Even afstand nemen en (her)ijken. Vier keer per jaar evalueren wij de werkelijke situatie aan de hand van een eerder uitgezette koers.

Het nieuwe werken vergt nieuwe vaardigheden

Meegroeien
Deze week is de week van het nieuwe werken. Het nieuwe werken is er om niet meer weg te gaan. Het is een nieuw verschijnsel dat nog sterk in beweging is. Het dient meerdere doelen; bijvoorbeeld het oplossen van het probleem van ruimtegebrek op kantoor, oplossen van het fileprobleem, het combineren van werk en zorg. Het nieuwe werken kan een verademing zijn voor werkende ouders met jonge kinderen. Zeker voor ouders met stevige ambities in hun werk. Het nieuwe werken is echter zoals het artikel in toegvoegde link zegt niet een product wat je koopt. Er zitten best wat haken en ogen aan. In mijn ogen maakt het dat niet minder aantrekkelijk. Het vergt wel wat aanpassingen. Het succesvol toepassen vergt (ontwikkeling van) specifieke vaardigheden. Hieronder een paar voorbeelden.

Is dit herkenbaar?
– er wordt steeds gezegd dat men afrekent op resultaat. Waarom voel je dan toch dat je verantwoording over je tijd moet afleggen? Vertrouwen of controle? Zelfvertrouwen of goedkeuring halen?
– mensen die midden in de kamer of in de gang van kantoor stilstaan om het laatste mailtje te lezen; ad hoc gedrag of koers houden?
– telefoontjes die tijdens vergaderingen, het eten of andere onhandige momenten regelmatig overgaan. Opnemen of laten gaan? Kun je als je opneemt meteen alle relevante informatie paraat hebben?
– meerdere ‘schakelmomenten’ tussen werk en gezin/zorg op een dag: en iedere keer moet je weer zorgen dat jouw aandacht mee verschuift. Concentratie en focus;
– soms lijkt het wel alsof je nooit even echt tot rust kunt komen: een batterij gaat langer mee als je hem aan de stekker legt tot hij helemaal opgeladen is. Dit geldt ook voor een mens. Hoe zorg jij voor jouw eigen oplaadmomenten?