…..zet eerst zelf uw zuurstofmasker op!

Het blijft iets ingewikkelds; goed voor je kinderen zorgen en tegelijkertijd goed voor jezelf zorgen! Of misschien wel in het algemeen: goed voor jezelf zorgen. Ik hoor er heel veel vrouwen over, en zeker nu ik hier in het buitenland aan het settelen ben. Veel vrouwen om mij heen herkennen het. Als de kinderen veel zorg nodig hebben, hebben vrouwen de neiging om eerst voor de kinderen te zorgen en dan pas voor zichzelf. En ik ken ook mannen, zij het wat minder in aantal, die deze eigenschap hebben.

Reist u met kinderen…
Wie eens in een vliegtuig is gestapt, weet dat de vliegmaatschappij daarover duidelijke instructies geeft: bij calamiteiten eerst je eigen zuurstofmasker op zetten en dan pas je kinderen helpen. En dat is niet voor niks. Ik hoef het niet uit te spellen maar doe het toch: als je zelf geen lucht meer krijgt, ben je niet in staat je kinderen een zuurstofmasker om te doen! En ze kunnen het wellicht niet zelf. Dus dan leggen moeder én kids het loodje. Mee eens? Mooi! Dan hebben we het rationele deel gehad.

Ratio, emotie en de praktijk
Het is onze emotie of misschien wel ons instinct dat ons de verkeerde kant uit stuurt. De meeste mannen die dit lezen zullen instemmend knikken. Vrouwen en hun emoties…Maar beste allemaal; ook de praktijk vraagt soms iets anders. In mijn geval: als je kinderen uit hun vertrouwde omgeving haalt en in een vreemd land, zonder vrienden, op een nieuwe school, waar men een andere taal spreekt, plant….tja, dan hebben ze heel veel extra zorg en aandacht nodig. En uitbesteden kan vaak technisch gezien, maar niet altijd! En inderdaad, emotioneel gezien is dat lastiger. Juist in die momenten hebben kinderen meer behoefte aan jou/jullie als ouder(s) dan normaal. Het is niet anders dan dat je de tijd op een dag maar één keer kunt besteden. Iets schiet er dus bij in. Dat begint hier in huis meestal bij mijn ontbijt of lunch. Sporadisch. Het wordt echter serieuzer als het meer dan dat is, en vaker.

Geven en nemen
Ieder mens is anders en heeft zijn eigen balans van geven en nemen. Dat is sterk verbonden met de persoonlijke energiebalans. Wie verbruikt, moet opladen. Als die balans verstoord is, gaat er iets niet goed. Als je alleen maar neemt, zal je omgeving protesteren. Als je te veel geeft, zal je lijf en je geest protesteren. Je wordt moe en vermoeider, slapen helpt niet meer afdoende. Je bent niet meer vrolijk en zelf een beetje down misschien. Alles is je teveel. Dan is het tijd om in actie te komen.

Stijle ‘leercurves’
Met een goede vriendin sprak ik, in de tijd dat we net werkten, vaak over onze leercurves. Tijdens tijden van stijle leercurves, hadden we veel te bespreken en heel veel lol in het analyseren van de lessen die we leerden. Het is een tijdje stil geweest op het gebied van de leercurves. Doordat we zo druk bezig waren ons hoofd boven water te houden in de combinatie van werk en gezin. Niet dat we niks leerden, nee, we deden niks anders. Alleen, we hadden geen tijd om het te bespreken. En dat hadden we wel nodig. Want het mooie van erover praten, is dat je jezelf bewust maakt van wat je leert. En dat je het dus een volgende keer kunt toepassen. Die tijd hebben we gehad. Want nu is het weer tijd om erover te praten, ervan te leren, en het te delen!

Een stukje van mijn leercurve
Er zijn een aantal lessen die ik in de loop der jaren geleerd heb, als ik in de situatie ben dat ik (even)niet goed genoeg voor mezelf zorg:

Zorg dat je je bewust bent van wat er gebeurt.
Laat het niet gewoon gebeuren. Analyseer het! Ik ken inmiddels mijn signalen en kom dus makkelijker in actie.

Benoem welke dingen jouw energie uitputten en welke dingen jou energie geven.
Dit is ‘tricky’ want als jij en je energiehuishouding in balans zijn, kan dat heel anders zijn dan als jouw energiebalans verstoord is. Let wel: ik vind het heerlijk om tijd met de kinderen te besteden en te zorgen dat het huis gezellig is. Dit verandert compleet als dit echter mijn enige dagtaak is, het enige waar ik tijd aan besteed, en ik daarbij bijvoorbeeld heel veel auto moet rijden over de snelweg. Dus ga na welke combinaties van activiteiten voor jou een positieve energie opleveren!

Breng structuur in je dag.
Als je weinig energie en/of tijd hebt, word je al gauw gelaten of reactief. Draai dat om: zorg dat je pro-actief wordt. Maak een planning. Kies de activiteiten bewust. Zorg ervoor dat jij tijd creëert om weer op te laden!

Durf om hulp te vragen en aan te geven dat je het even zwaar hebt!
Doe het niet allemaal zelf! We willen graag het idee hoog houden dat we het allemaal aankunnen. Dus houden we het lekker voor onszelf als het niet goed gaat. Juist het uitspreken dat je er even niet uitkomt, brengt een hele andere dynamiek. Er zijn namelijk veel mensen die het herkennen en zomaar een goede tip hebben. Of een ontnuchterende relativering. En tenslotte zijn er mensen die je heel graag helpen. Je echtgenoot of partner bijvoorbeeld! 🙂

Kom in actie.
Zorg dat er iets verandert in de dagelijkse dynamiek. Vanzelf of met meer slaap kom je er niet.

Dus: zet eerst zelf uw zuurstofmasker op, en iedereen is blij(er)!

Het ontstaan van WerkmetjeGezin

Vandaag zijn de kaarten van WerkmetjeGezin geleverd door de drukker. Een freecard en een visitekaart op A6 formaat voor werkgevers.

Het idee
Het idee voor WerkmetjeGezin is ontstaan zo’n 9 maanden geleden, in ‘De Berghut’ in Oostenrijk. Daar ging ik naartoe om verschillende redenen; om een goede vriend te bezoeken, om wat tijd voor mijzelf te nemen, om een beetje te skien en om te werken. Het was ‘de week van het nieuwe werken’ en de Berghut had mensen die voor werk niet perse aan locatie gebonden waren uitgenodigd bij hun te komen werken. Ik wilde mijn idee voor een nieuw programma ‘uitbroeden’. Het concept van de Berghut (ontmoeten, inspiratie en bergbeleving) heeft gewerkt. Terug in het vliegtuig schreef ik het in een keer op. Het werd WerkmetjeGezin!

In de dagelijkse praktijk: vrouwen, mannen en werkgevers
Ik maak deel uit van Equilibre in Rotterdam. Wij begeleiden de professionele ontwikkelingen van mensen en organisaties. Dit kan zijn in de vorm van een persoonlijk ontwikkeltraject, teamontwikkeling, leiderschapsprogramma’s, cultuurveranderingstrajecten en organisatieadvies. Vanuit mijn eigen ervaring als werknemer in de financiele sector had en heb ik speciale aandacht voor vrouwen en ouders die in het bedrijfsleven of andere organisaties carriere willen maken. De worsteling om werk en gezin te combineren leidt nog maar al te vaak tot tijdelijk en definitieve uitval uit het arbeidsproces. En dat leidt vaak genoeg na een aantal jaren tot ontevredenheid. Vaak (nog) vrouwen die erachter komen dat hun ontwikkeling is gestopt. Men ontdekt dat hun leven niet meer in lijn loopt met dat van hun partner, dat zij te afhankelijk zijn geworden en zo een leven leiden dat zij ooit niet zo gepland hadden of in ieder geval dat hen niet meer past. Aan de andere kant zijn er ook genoeg en steeds meer mannen die meer in de zorgtaken willen delen dan ze nu doen. Mijn vader zij al zo’n 25 jaar geleden tegen mij en mijn zussen: ” Was ik maar meer thuis geweest toen jullie klein waren.” En niet op de laatste plaats; werkgevers worstelen net zo hard met dit onderwerp. Mannen en vrouwen in wiens ontwikkeling zij al jaren investeren verlaten de organisatie, stappen uit het arbeidsproces, worden ziek of ongelukkig in hun baan waardoor ze meer een ‘liability’ worden dan een ‘asset’.

Dat moet beter kunnen
Een succesvolle combinatie van werk en gezin. Daar zet ik mij voor in. Zodat werkgevers kunnen kiezen uit een groter arbeidspotentieel, zij de broodnodige diversiteit in hun organisatie kunnen aanbrengen en talentvolle werknemers niet hoeven te verliezen door uitval, bewust of onbewust. De organisatie profiteert hiervan. Dit komt zowel mannen en vrouwen ten goede door duurzame ontwikkeling, meer zelfredzaamheid en een gezondere balans in hun leven. Dit komt de maatschappij ten goede en dit komt hopelijk niet op de laatste plaats de kinderen in deze maatschappij ten goede!

Het vergt wel een inspanning en investering. Het vergt samenwerking, doorzettingsvermogen, flexibiliteit en nog veel meer. Van werkgevers en werknemers, van mannen en vrouwen. Wij leveren graag een bijdrage aan deze ontwikkeling.